A może jeszcze tu

Tak wielu ludzi mijamy co dzień
tak wielu ludzi chowa się w sień
by doczekać następnego świtu
hałasu z auta, z kasy kwitu.

Tak wielu ludzi mijamy co dzień
tak wielu ludzi chowa się w sień
czasem patrzymy sobie w twarze
w pełnej obojętności gwarze.

Hej Ludzie - ja dziś widzę wszystkich was
gdy tak pośpiesznie pędzicie na czas
to te same problemy tłoczą nas.

Hej Ludzie - wy dziś też mijacie mnie
i mnie też nasza rzeczywistość gnie
więc nie odchodźmy w bezgłośnym śnie.

Od dziecka poznajesz księgi wielkie
co wskazówki zawierają wszelkie
w nich niezatarte archetypy
i słowa wydobyte z krypty.

Wciąż jeszcze są tomy niepoznane
nawet ewangelie zakazane
przechowane w lochach zakonnych
przepisywane przez nich - czcigodnych.

Gdy jeszcze nie potrafił pisać lud
dziesiątkował ludzi głód oraz brud

tylko w klasztorach Ziemi dzieje
czytali skryby i kaznodzieje.

Dziś ten kaganek kto chce wywraca
i znów zgubna bezbożność powraca.

Tak niewielu mówi wprost co czuje
gardzi manipulacją co truje
filtruje wszelakie informacje
hormony dzieli na równe racje.

Codziennie znów spotykami ludzi
ci w pogonii, tamtym się nudzi
lecz trafiają się też czasem perły
warte każdej jednej wspólnej przerwy.

Czas mija, a wiatr dziejów nadal dmie
czasem ktoś gnieździ się na serca dnie
a gdy znika uchodzi też część nas.

Czasem też mkniemy na czubku fali
z własnego szczęścia oniemiali
dziecięcym marzeniom już mówiąc pas.

Nowe życie i nowe plany
skręcone obfitości krany
kontynenty, oceany
świat jeszcze wcale nie poznany.

W szczelnych sidłach nawigacji
nie czuć Kolumba ekscytacji
niech no w baku wyjdzie zero
przepadłaś galeriana ero.

Atlas pełen map, a książka dat 
co ziemi metr satelity mat

norweski fiord inny zapach ma
niż metropolii uliczka ta

zgnieciona betonu wieżami
światłem, wrzawą, tymi wierszami.